De Braziliaanse documentairefotograaf Sebastião Salgado is op 81-jarige leeftijd overleden. Dat meldt het instituut dat hij samen met zijn vrouw heeft opgericht. "Sebastião was veel meer dan een van de grootste fotografen van onze tijd", schrijft het instituut op Instagram. "Zijn lens toonde de wereld en zijn tegenstellingen."

Salgado werd wereldberoemd met zijn fotodocumentaires, waarvoor hij over de hele wereld onder meer armoede, migratie en andere sociale kwesties vastlegde. Zo portretteerde hij mensen in de Noord-Afrikaanse Sahel, mijnwerkers in zijn thuisland Brazilië en Joden die wegvluchtten uit de Sovjet-Unie. Maar ook legde hij natuur vast, zoals in zijn boek Genesis uit 2013. Voor dat project reisde hij in acht jaar langs 32 bestemmingen over de gehele wereld, om daar ongerepte natuur vast te leggen.

Ook zijn laatste project, Amazônia uit 2021, ging over de natuur. Hij trok zes jaar door het Amazonegebied en legde daarmee ook een vergrootglas op ontbossing en klimaatverandering.

Zijn werk was vaak in zwart-wit en werd gekenmerkt door opvallende belichting en compositie. In zijn beginjaren kreeg hij daar ook kritiek op, zei hij vorig jaar in een interview met de Britse krant The Guardian. Hij zou de ellende in de wereld te mooi maken.

"Ze zeggen dat ik een 'estheet van ellende' was en probeerde schoonheid op te dringen aan de arme wereld", aldus Salgado over de kritiek. "Maar waarom zou de arme wereld lelijker zijn dan de rijke wereld? Het licht is hier hetzelfde als daar. De waardigheid is hier hetzelfde als daar." Hij benadrukte dat zijn opgroeien in Brazilië hem een ander perspectief op de wereld heeft gegeven. Dat hielp hem bij zijn werk.

Salgado begon op relatief late leeftijd aan zijn fotografieloopbaan, als late twintiger. Daarvoor werkte hij als econoom voor onder meer de Internationale Koffieorganisatie. In die hoedanigheid reisde hij regelmatig naar Afrika. Tijdens die reizen begon hij met fotografie, toen hij eens de camera van zijn vrouw - een Leica - leende.

Zijn werk werd bekroond met tal van prijzen. Zo won Salgado in 1985 een World Press Photo-award voor zijn foto van een vluchtelingenkamp in het door hongersnood geteisterde Ethiopië. In 1994 kreeg hij in Frankrijk de prestigieuze Grand Prix National de la Photographie, voor zijn gehele oeuvre. Daarnaast was Salgado sinds 2001 ambassadeur van Unicef en kreeg hij zowel in Frankrijk als Brazilië hoge onderscheidingen.

Hij woonde een groot deel van zijn leven met zijn vrouw in Frankrijk. Het stel verruilde Brazilië voor Parijs toen de junta in zijn thuisland aan de macht was. Salgado kampte door zijn fotografiewerk met gezondheidsklachten: hij had lang last van een foutief behandelde malaria-infectie in de jaren 90 in Indonesië. Daarnaast worstelde hij met rugklachten nadat een landmijn in 1974 in de buurt van zijn auto was ontploft tijdens de onafhankelijkheidsoorlog in Mozambique.

'Wake-upcall voor geweten van mensheid'

Na het nieuws over de dood van Salgado vroeg de Braziliaanse president Lula om een minuut stilte. Lula noemde Salgado "de grootste, zo niet dé grootste fotograaf die de wereld ooit heeft voortgebracht".

"Zijn non-conformisme als het gaat om de ongelijkheid in de wereld en zijn talent om de realiteit van de onderdrukten vast te leggen, dienden altijd als een wake-upcall voor het geweten van de hele mensheid", aldus Lula. Volgens de president gebruikte Salgado meer dan alleen zijn ogen en camera om mensen te portretteren. "Hij gebruikte ook de volheid van zijn ziel en hart."

Twee dagen na de mislukte tewaterlating van een Noord-Koreaans marineschip zijn de eerste satellietfoto's verschenen van hoe het schip erbij ligt. Dat is deels onder water op een zijde, deels nog op de kade.

Zo op het oog is de torpedojager met blauw zeildoek overdekt, vermoedelijk om te voorkomen dat de satellietfoto's eigenschappen van het schip aan het licht brengen die geheim moeten blijven.

Noord-Korea zegt dat de schade meevalt en dat er tien dagen nodig zijn om het schip leeg te pompen en te repareren, iets waar deskundigen ernstig aan twijfelen.

De Zuid-Koreaanse defensie-expert Lee Il-woo zegt tegen persbureau AP dat waarschijnlijk de machinekamer aan de achterzijde onder water is gelopen en er gaten in de romp zijn geslagen. Hij verwacht dat Noord-Korea het schip overeind probeert te krijgen, weer in de verf zet en dan doet of alle problemen zijn opgelost, terwijl de reparaties volgens hem wel een jaar kunnen duren.

Te vroeg

Het 5000 ton wegende oorlogsschip had woensdag op de werf in Chongjin zijwaarts in het water moeten glijden. Dat is een methode die in Noord-Korea volgens experts bij marineschepen nooit eerder is gebruikt.

Mogelijk is te weinig rekening gehouden met zware wapensystemen aan boord, waardoor het uit balans raakte. Volgens de officiële lezing liet een hijsvaartuig aan de achterzijde het schip te vroeg los. Het is niet bekend of er slachtoffers zijn gevallen.

De woede van dictator Kim Jong-un werd in staatsmedia breed uitgemeten. Hij sprak van een "criminele daad" die niet mag worden getolereerd. De verwachting is dat de mensen die verantwoordelijk worden gehouden streng zullen worden gestraft.

Een man die twee jaar geleden een gezin van vier mensen doodreed is in hoger beroep veroordeeld tot zestien jaar cel. Dat is zes jaar meer dan eerder door de rechtbank werd opgelegd. De 35-jarige dader krijgt echter geen tbs met dwangverpleging, zoals hij dat eerder wel kreeg.

Het ongeluk gebeurde begin maart 2023 op de A59, ter hoogte van Sprang-Capelle. Thomas de G. reed met meer dan 200 kilometer per uur van achter in op de auto van de slachtoffers.

Na de klap raakte de auto van de slachtoffers een vrachtwagen en een andere personenauto en vloog in brand. De vader (46) en kinderen (13 en 10) waren op slag dood en ook de 46-jarige moeder kwam om het leven.

Uit onderzoek is gebleken dat De G. minstens 225 kilometer per uur reed, waar 130 was toegestaan. Ook had hij te veel gedronken om nog te mogen rijden. Hij had een promillage van 1,77 waar maximaal 0,5 is toegestaan. Verder filmde hij zijn autorit met zijn telefoon, waardoor hij maar één hand aan het stuur had.

Doodslag

De G. werd eind 2023 door de rechtbank veroordeeld tot tien jaar cel en tbs met dwangverpleging. Volgens Omroep Brabant vond de verdachte de straf te hoog en ging hij in hoger beroep.

Het gerechtshof oordeelt net als de rechtbank dat de man zich schuldig heeft gemaakt aan meervoudige doodslag. Met zijn rijgedrag heeft de verdachte volgens het hof bewust de kans op een dodelijk ongeluk aanvaard.

Geen tbs

Anders dan de rechtbank heeft het hof besloten om geen tbs met dwangverpleging op te leggen. Twee deskundigen hebben tbs tijdens de behandeling van het hoger beroep afgeraden, omdat de verdachte inmiddels veranderd is, net als de situatie waarin hij verkeert.

Het hof neemt dit advies van de deskundigen over, maar vindt daarbij een hogere celstraf van zestien jaar op zijn plaats. Naast de celstraf mag De G. tien jaar niet rijden en is hij ook veroordeeld tot een zogeheten gedragsbeïnvloedende en vrijheidsbeperkende maatregel. Dat betekent dat hij na zijn vrijlating onder intensief toezicht komt te staan.