Het Amerikaanse leger heeft opnieuw een aanval uitgevoerd op een vermeende drugsboot in de Stille Oceaan. Daarbij zijn volgens het US Central Command drie "mannelijke drugsterroristen" gedood.

Defensieminister Hegseth gaf toestemming voor de aanval, die volgens het Amerikaanse leger werd uitgevoerd in internationale wateren. Het leger spreekt van een "aanval op een schip dat betrokken was bij illegale drugshandel, dat op een bekende drugsroute voer en drugs aan boord had".

Het Amerikaanse leger heeft sinds september 21 aanvallen uitgevoerd op boten die volgens de regering-Trump drugs vervoerden. Bij dergelijke aanvallen kwamen tot nu toe 83 mensen om het leven.

Volgens de Amerikaanse president verdedigt de VS zich op deze manier tegen de drugsboten die vanuit onder meer Venezuela onderweg zouden zijn naar de VS. De Amerikaanse regering heeft tot dusver nog geen bewijs geleverd dat het daadwerkelijk om drugstransporten gaat.

Regime change

De Amerikaanse leider lijkt uit te zijn op een regime change waarbij de Venezolaanse president Maduro en diens regering worden verdreven. Buitenlandminister Marco Rubio, die een fel tegenstander van de linkse leider in Latijns-Amerika is, noemde Maduro vandaag in een bericht op X nog een "onwettige leider".

Volgens hem geeft de Venezolaanse president leiding aan 'Het Kartel van de Zonnen'. Rubio stelt dat Maduro met dit kartel de VS wil overspoelen met drugs om zo het land te destabiliseren. De Venezolaanse president ontkent dat het kartel bestaat. Ook de Amerikaanse National Intelligence Council schrijft dat drugsbendes niet worden geleid door Maduro.

Trump zei vanavond wel dat hij openstaat voor een ontmoeting met de Venezolaanse president. "We zouden wat gesprekken met hem kunnen hebben, en zien hoe dat uitpakt".

Schrijfster Yvonne Keuls is gisteravond overleden. Dat heeft haar familie laten weten aan persbureau ANP. Ze overleed na een kort ziekbed in haar woonplaats Den Haag.

Keuls heeft meer dan negentig toneelstukken, hoorspelen en romans geschreven en is bekend van de boeken Jan Rap en z'n maat, De Moeder van David S., Het verrotte leven van Floortje Bloem en Mevrouw mijn moeder. Veel van haar boeken zijn bekroond en worden gezien als klassiekers van de Nederlandse literatuur, schreef haar uitgeverij eerder.

Ze werd in 1931 geboren in de stad Batavia in toenmalig Nederlands-Indië als kind van een Indische moeder en een joodse vader. Aan het eind van de jaren 30 verhuisde het gezin naar Nederland. Haar vader overleed toen ze twaalf was.

Als dertienjarige kreeg ze tbc, waardoor ze in een sanatorium terechtkwam. Later volgde ze een opleiding tot lerares en werkte Keuls op een basisschool in de Schilderswijk in Den Haag. Nadat ze op 22-jarige leeftijd trouwde, stopte ze met werken omdat dat toentertijd moest. Met haar man Rob Keuls kreeg ze drie kinderen. Omdat ze niet meer mocht werken, begon ze met schrijven.

Hulpverlening

Keuls schreef in de jaren 60 verschillende toneelbewerkingen voor televisie en in 1969 verscheen haar eerste boek genaamd De toestand bij ons thuis, een bundeling van haar columns voor de krant Het Vaderland. Later richtte ze samen met anderen een opvanghuis op voor jongeren die verslaafd waren of psychische hulp nodig hadden. Haar boeken De Moeder van David S. en Het verrotte leven van Floortje Bloem zijn gebaseerd op jongeren met deze problematiek. Verder schreef ze meerdere romans over verschillende onderwerpen zoals oorlog, dakloosheid en pedofilie.

Haar boek Jan Rap en z'n maat, dat in eerste instantie als hoorspel werd uitgezonden bij de KRO, heeft Keuls bewerkt voor het toneel en is in 25 theaters in Europa opgevoerd. Ook op televisie was ze met regelmaat te zien. Zo was ze in de jaren 80 panellid in verschillende NCRV-programma's.

Indische achtergrond

Keuls schreef ook over haar Indische achtergrond in onder meer de boeken Indische tantes en Mevrouw mijn moeder. Voor dit laatste boek kreeg ze in 1999 de Trouw Publieksprijs, die tegenwoordig bekend is als de NS Publieksprijs.

Vorig jaar hield Keuls nog samen met haar kleindochter een toespraak bij de Nationale Herdenking. Daar vertelde ze het verhaal van haar schoonvader Aat, die in 1943 met zo'n duizend andere krijgsgevangenen door Japan op transport werd gesteld om dwangarbeid te verrichten op het eiland Seram.

"Ik weiger de oorlog te verklaren in mijn eigen land." Het zijn woorden van Claudia Sheinbaum, deze week gesproken in het Nationaal Paleis in Mexico-Stad. Sinds haar aantreden benadrukt de Mexicaanse president keer op keer dat ze de oppermachtige georganiseerde misdaad in haar land niet met een gemilitariseerde strategie wil bestrijden.

Toch neemt de druk op haar regering toe om méér te doen, om zwaardere middelen in te zetten en kartels harder aan te pakken, vooral na de moord op Carlos Manzo, burgemeester in Uruapán, een middelgrote stad in de staat Michoacán.

Tijdens een publiek evenement werd de burgemeester, ondanks de aanwezigheid van zeker 14 zwaarbewapende agenten, doodgeschoten. Manzo was iemand die zich uitsprak tegen de aanwezigheid van criminele organisaties in zijn stad en die ook uitgesproken kritisch was over de houding van de federale regering. Die vond hij te laks.

Na de dood van Manzo heeft Sheinbaum het Plan Michoacán gepresenteerd, waarbij ze alsnog meer militairen naar de regio stuurt om het aanhoudende geweld van strijdende criminele bendes aan te pakken. Maar voor veel inwoners van de deelstaat komt die hulp te laat.

Want al jarenlang zucht Michoacán, net als de naburige staten Guanajuato, Guerrero en Jalisco, onder explosief geweld. Letterlijk, want de aanwezige kartels gebruiken bommen en mijnen om elkaar en de burgers in de regio's te terroriseren.

Chemische bommen

"Kijk, hiermee werd een politiepost aangevallen. Er vielen vier doden. Dit explosief werd met een drone afgeworpen en ontplofte niet. Ik heb hem onschadelijk gemaakt". Met een brede glimlach houdt Carlos Roberto Gómez een groot explosief in zijn hand. Het is dagelijkse kost voor de politiekapitein uit Michoacán.

Hij geeft leiding aan de enige explosievenopruimingsdienst in Michoacán en heeft naar eigen zeggen in de afgelopen twee jaar zeker tweeduizend door drugskartels gefabriceerde explosieven onschadelijk gemaakt. Een verzameling van de onschadelijk gemaakte bommen ligt op tafels in de politiekazerne uitgestald.

Dit zeggen agenten over de gebruikte wapens:

"Bij deze werd pesticide in buisjes aan de bommen gebonden, zodat slachtoffers bij de explosie chemische verwondingen krijgen", zegt Roberto Gómez. Hij laat zien hoe makkelijk het is om met wat springstof, een ontstekingsmechanisme en een buis, bijvoorbeeld van een auto-uitlaat, een explosief te maken. "Draden, een lichtschakelaar en explosieven. Veel technologie zit er niet bij", zegt de politiekapitein.

Bloedige machtstrijd

Toch zorgen de bommen voor grote problemen. Nergens in Mexico worden meer explosieven gebruikt door criminele organisaties dan in Michoacán. In de bergen van deze deelstaat vechten ze een bloedige machtsstrijd uit. Wie Michoacán controleert, controleert niet alleen smokkelroutes, maar kan ook de lokale avocado- en citroenboeren afpersen, illegale mijnen beheren en drugslabs in onherbergzame gebieden runnen.

Met name in de streek Tierra Caliente, Hete Aarde, vinden haast dagelijks zware gevechten plaats tussen bendes onderling of tussen bendes en militairen en agenten. Honderden families hebben de afgelopen jaren hun huizen verlaten uit vrees voor verdere escalatie. Beelden van afgehakte hoofden, ontplofte auto's en rondvliegende legerhelikopters gaan continu rond op sociale media.

Angst heerst

Guillermo Valencia is klaar met het geweld in de streek. Een dag eerder is Bernardo Bravo, een lokale citroenboer en vriend van Valencia, dood aangetroffen. Hij had zich publiekelijk uitgesproken tegen afpersing door de kartels. "Hij was een van de weinigen die durfde op te staan tegen de criminelen", zegt Valencia, zelf een lokale politicus en activist.

Valencia zelf spreekt zich ook uit en wordt daarom overal vergezeld door twee bodyguards met automatische wapens. Hij rijdt rond door de heuvels van Michoacán en brengt waarschuwingsbordjes aan op bomen. Om de lokale boeren te waarschuwen. "Pas op. Gebied met mijnen" staat op een rood bord met een groot doodshoofd. "Dit zijn akkers, boomgaarden, mensen werken hier. Waarom liggen hier mijnen?"

Hij wijst naar een overwoekerd veld achter hem. Dit jaar is een 15-jarige jongen die citroenen was gaan plukken op een verdwaald explosief gaan staan. Volgens omwonenden liggen er nog lichaamsdelen van de jongen in het veld. Zijn moeder durft er uit angst niet heen, laat staan dat ze met journalisten wil praten, want wie in Michoacán zijn of haar mond open trekt, wordt zonder pardon vermoord.