Bij Israëlische luchtaanvallen op Gaza zijn zeker tien doden gevallen. Dat meldt het Palestijnse persbureau Wafa. Het Israëlische leger bevestigt op X luchtaanvallen te hebben uitgevoerd, nadat Hamas volgens Israël afspraken in het staakt-het-vuren had geschonden.

Op Telegram schrijft het Israëlische leger dat een "gewapende terrorist" de gele lijn, waarachter het Israëlische leger zich volgens de afspraken in de wapenstilstand met Hamas heeft teruggetrokken, overschreed.

Vervolgens schoot de man op Israëlische militairen. Daarbij raakte niemand gewond. Het leger plaatste op X een filmpje waarop te zien is hoe de man wordt neergeschoten. Israël spreekt van "een flagrante" schending van het bestand, waarna het besloot tot de bombardementen op Gaza.

Een Hamas-functionaris weerspreekt tegenover persbureau Reuters de Israëlische lezing en zegt dat het land "een excuus om te doden" zoekt. Hamas blijft volgens hem toegewijd aan het staakt-het-vuren.

Aanval op auto

De bommen vielen op onder meer de stad Deir al Balah en het vluchtelingenkamp Nuseirat, schrijft Wafa. Verder werden bij een aanval op een voertuig in Gaza-Stad zeker vijf mensen gedood, meldt nieuwszender Al Jazeera.

Een verslaggever van Al Jazeera zegt dat de aanval plaatsvond in een gebied waar ontheemde families verblijven, die zijn teruggekeerd naar Gaza-Stad na het ingaan van het bestand. "Het is een druk gebied, met veel straatverkopers", aldus de journalist. Er zou geen waarschuwing zijn gegeven voor de aanval. "Het kwam dus vanuit het niets, en leidde tot veel paniek en angst."

Sinds het staakt-het-vuren tussen Hamas en Israël op 10 oktober is ingegaan worden nog geregeld gevechten en bombardementen op Gaza gemeld. Zo werden er woensdag nog 25 Palestijnen gedood bij luchtaanvallen op Gaza-Stad en Khan Younis.

Vijftig jaar geleden, op 22 november 1975, werd Juan Carlos uitgeroepen tot koning van Spanje, nadat het land 36 jaar lang geregeerd was door generaal Franco. Sindsdien is Spanje een constitutionele monarchie.

Zo vanzelfsprekend als in andere landen is dat niet. Volgens historicus Kemal Rijken, die een boek schreef over Europese monarchieën vanaf 1940, heeft dat te maken met "een aantal scharnierpunten" in de geschiedenis van Spanje.

De Spaanse koning Alfonso XIII ging in 1931 in ballingschap nadat de linkse republikeinen de verkiezingen hadden gewonnen en de republiek uitriepen. In 1936 kwamen militairen in opstand tegen de linkse regering, wat leidde tot de Spaanse burgeroorlog, die na drie jaar eindigde met een overwinning van rechts en de vestiging van de Franco-dictatuur. Generaal Franco herstelde de monarchie in naam, maar met hemzelf als alleenheerser bij afwezigheid van de koning. En die bleef in ballingschap.

Don Juan

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog kondigde Alfonso's zoon en troonopvolger Don Juan aan dat hij wilde terugkeren naar Spanje en koning wilde worden. Maar dan alleen als Spanje een constitutionele monarchie zou worden naar Brits, Nederlands of Scandinavisch model, met aan het hoofd van het land een koning die zich moet houden aan de grondwet.

"Franco was daartegen", vertelt Rijken. "Hij moest niets van de liberale Don Juan hebben, maar wist dat hij iets met het koningshuis moest doen." Met het oog op zijn nalatenschap sloot Franco een akkoord met Don Juan, waarin werd afgesproken dat diens oudste zoon, prins Juan Carlos, de troon zou bestijgen na Franco's dood.

Juan Carlos werd op 10-jarige leeftijd onder de vleugels van Franco genomen, zegt Rijken. "En tijdens de schaarse contactmomenten met zijn vader werd hem de noodzaak van een democratisch Spanje bijgebracht."

In de jaren 60 werd Juan Carlos steeds zichtbaarder: hij verscheen bij officiële gelegenheden, trouwde met de Griekse prinses Sophia en kreeg kinderen. "De contouren van een koninklijk gezin toonden zich, en het zag er dan ook naar uit dat als Franco zou overlijden, Juan Carlos het direct kon overnemen."

Dat gebeurde op 22 november 1975, twee dagen na Franco's dood. "Als koning toonde Juan Carlos zich vrijwel direct een democraat", vertelt Rijken. "Hoewel er nog een rechts-autoritaire regering was, wist hij hun vertrouwen te winnen en de toenmalige premier aan de kant te zetten. De sociaaldemocraat Adolfo Suárez, die openstond voor een nieuw bestel, verving hem en won de eerste parlementsverkiezingen na Franco glansrijk."

Transición

In 1978 volgde een referendum over de constitutionele monarchie. Daarin werd gekozen voor een democratische grondwet met een monarch zonder politieke macht.

"Maar een heel belangrijk punt", tekent Rijken daarbij aan. "Er is nooit een referendum gehouden over de staatsvorm an sich. Of Spanje een monarchie of een republiek moest worden is dus nooit voorgelegd aan de burgers. Daardoor ontbreekt bij een deel van de Spanjaarden draagvlak voor de monarchie, dat in de kern een ondemocratisch systeem is."

En dat is nog altijd gevoelig punt, zegt de historicus. "In zijn eerste 25 jaar als koning was Juan Carlos geliefd. Hij maakte zich onaantastbaar door in 1981 een couppoging af te wenden en ook had hij charme en de kunde om met iedereen om te kunnen gaan."

Minder populair dan vader

Toen Juan Carlos in de nieuwe eeuw verstrikt raakte in schandalen, verminderde zijn populariteit drastisch. "Het lukte hem niet om uit de problemen te komen en uiteindelijk werd hij in de ogen van velen een clowneske figuur", legt Rijken uit. Zijn zoon Felipe en vrouw Sophia overtuigden hem in 2014 ervan om af te treden, waarna Juan Carlos uit Spanje vertrok.

Felipe is lang niet zo populair als zijn vader ooit was. Als de Spaanse monarchie stand wil houden, zegt Rijken, "is het voor het koningshuis zaak om de weg naar de moderniteit te blijven vinden en het draagvlak voor het systeem te vergroten, want een referendum over de staatsvorm wordt niet verwacht."

Correspondent Spanje en Portugal Miral de Bruijne:

"Uit peilingen van de afgelopen jaren blijkt dat net iets meer dan de helft van de Spanjaarden voor de monarchie in zijn huidige staat is. Felipe VI is dan misschien niet zo populair als zijn vader in zijn hoogtijdagen, maar hij is zeker populairder dan zijn vader in zijn laatste jaren als koning.

De koning en koningin hebben sinds hun aantreden in 2014 er alles aan gedaan de monarchie te promoten. Ze hebben een drukke agenda en proberen waar het kan zich te profileren als een modern koningshuis.

Een opvallend moment was vorig jaar na de watersnoodramp in Valencia. Premier Sanchez, regio-president Mazón en de koning werden daar met modder bekogeld. Maar in plaats van terug te gaan naar zijn auto, ging Felipe met de mensen in gesprek.

Dit is typerend voor zijn manier van regeren. En ook als je kijkt naar de volgende generatie, lijkt het koningshuis opvallend aan populariteit te winnen. Troonopvolgster prinses Leonor is erg populair onder Spanjaarden.

Amsterdam wil heel graag een schone stad zijn, maar lijkt alleen maar viezer te worden. Ondanks de aanstelling van tientallen toezichthouders die soms hoge boetes uitdelen, stapelt de troep zich op.

"Veel mensen denken: dit ene zakje maakt niet het verschil, maar als je even niet oplet staat er binnen de kortste keren een hele inboedel naast", zegt een toezichthouder bij AT5.

Afval trekt afval aan, stelt gedragswetenschapper Kees Keizer. "Het is een veelkoppig monster", zegt hij. "We zien zelfs dat mensen bij het zien van rommel sneller geneigd zijn andere regels te overtreden."

Met 14 miljoen bezoekers per jaar, 930.000 inwoners en een historische binnenstad vol smalle straten is het schoonhouden van Amsterdam geen makkelijke opgave, zo weet iedereen. Maar dan nog lijkt de stad de greep op het afvalmonster kwijt te raken.

Een goed, of eerder slecht voorbeeld is de Tweede van Swindenstraat in Amsterdam-Oost. De straat ligt vol plastic flesjes, luiers en rottend fruit. Vuilniszakken worden opengescheurd door statiegeldzoekers. Soms duurt het dagen of zelfs weken voordat de troep wordt opgeruimd.

Zeer vies

De situatie in die straat is niet uniek. Veel Amsterdammers noemen hun buurt "zeer vies". Vorig jaar waren er bijna 160.000 meldingen van bewoners over grof afval en vervuilde containerlocaties. Waar er in 2023 nog 14 meldingen per 100 inwoners werden gedaan, steeg dat vorig jaar naar 17 per 100 inwoners.

Uit een gemeentelijke peiling blijkt dat alleen het woningtekort meer frustratie oproept bij Amsterdammers.

Vaak wordt gewezen naar de drukte in de stad als oorzaak van het groeiende afvalprobleem. Maar er speelt meer. Zo kampt Stadsreiniging Amsterdam intern met grote problemen. Medewerkers spreken van een angstcultuur, zo meldde AT5 onlangs. Klachten over werkdruk, kapotte voertuigen en onveilige situaties zouden vaak worden genegeerd door leidinggevenden. Gevolg is dat het ziekteverzuim relatief hoog is en een aantal voertuigen onbruikbaar is.

Bovendien moeten medewerkers van de dienst sinds enkele jaren verplicht door de hele stad werken in plaats van in een eigen vaste wijk. Dat gaat ten koste van hun gevoel van veiligheid en trots, zeggen zij zelf.

Team Bijplaatsingen

Om een eind te maken aan de hoeveelheid troep die naast de container wordt geplaatst, is in 2020 het Team Aanpak Bijplaatsingen begonnen. Toezichthouders zoeken naar herleidbare informatie op achtergelaten dozen en in afvalzakken. Wordt die informatie gevonden, dan krijgt degene die het afval verkeerd heeft aangeboden een waarschuwing of een boete. Voor particulieren kan het gaan om een boete van 110 euro. Bij bedrijven loopt het bedrag op tot 550 euro.

Het team begon met 14 toezichthouders. Inmiddels zijn dat er 53. Vorig jaar werden ruim 11.000 boetes uitgedeeld, dit jaar tot en met oktober bijna 9000. Maar het merkbare effect op straat is nihil.

"Het is in Amsterdam puur een mentaliteitskwestie", zegt een van de toezichthouders terwijl hij op de troep naast een afvalcontainer wijst. "Er is nog plek genoeg in deze container. Waarom maak je het karton niet klein en duw je het er dan in?"

"Ik kom uit Rotterdam en daar speelt dit probleem niet zo erg als hier", stelt een collega-toezichthouder. "Amsterdam spant echt de kroon." Verbijsterd constateren de toezichthouders dat veel Amsterdammers uit angst voor een boete herleidbare informatie uit hun afval weghalen en adresetiketten van dozen wegsnijden.

Andere maatregelen

"Beboeten kan onderdeel van de oplossing zijn, maar dan moet het wel samengaan met andere maatregelen", reageert gedragswetenschapper Kees Keizer van de Rijksuniversiteit Groningen.

Hij vindt vooral dat de gemeente ervoor moet zorgen dat inwoners hun afval makkelijk kwijt kunnen. "In Amsterdam is de leefruimte kleiner dan in veel andere gemeenten. Mensen gaan hun afval echt niet dagenlang in huis bewaren", zegt hij. "Het is dus niet heel vreemd dat sommige inwoners hun afval niet weer mee naar binnen nemen wanneer een container vol blijkt."

Ook moet de gemeente zorgen dat het er netjes uitziet rondom containers. "Je moet eigenlijk uitstralen: iedereen ruimt zijn rommel op en als gemeente zetten we daar vol op in", zegt Keizer. Nu wordt er veel in de vroege ochtend schoongemaakt, wanneer het rustig is en bijna niemand het ziet. "Je kunt reinigers beter op drukke momenten inzetten, dat heeft veel meer effect."