Ger Velders woont al jaren in Bodegraven, hij is vrijwilliger bij BR6 en hij bridget nog fanatiek. Toen hij 5 jaar was brak de tweede wereldoorlog uit. Hij woonde toen met zijn vader, moeder en 4 zussen in Amsterdam. Bianca Verzijl interviewt hem voor het radioprogramma Gast uit de Streek. Het interview is maandag 16 […]

The post Ger Velders in Gast uit de Streek first appeared on BR6 Nieuws.

BR6 zendt komende maandag 9 september om 20.00 uur een interview uit met schrijver Sjors van Veen in het radioprogramma Gast uit de Streek. Sjors is geboren in Alphen aan den Rijn, maar woont nu al zeven jaar in Bodegraven. Hij debuteerde dit jaar, op zijn 34e verjaardag, met het boek The Gastronomic Gambit. Hij […]

The post Schrijver Sjors van Veen in Gast uit de Streek first appeared on BR6 Nieuws.

Afgelopen vrijdag togen de programmamakers Bianca Verzijl en Anneke Bekker van het radioprogramma Gast uit de Streek naar Nieuwerburg voor een interview met autorestaurateur Hans Kooij. Ze visten Hans op bij de plaatselijke snackbar, waar Hans in gesprek was met twee Engelstalige dames. Hij was de afspraak voor het interview eigenlijk alweer vergeten, maar geen […]

The post Autorestaurateur Hans Kooij in Gast uit de Streek first appeared on BR6 Nieuws.

Het Israëlische defensiebedrijf Elbit Systems mag sinds 31 juli niet meer meedoen met aanbestedingsprocedures van de NAVO vanwege mogelijke corruptie. Ook zijn lopende samenwerkingen tussen de NAVO en het Israëlische bedrijf stilgelegd, blijkt uit onderzoek van Follow the Money (FTM), La Lettre uit Frankrijk en de Belgische media Knack en Le Soir.

Elbit Systems is het grootste defensiebedrijf van Israël en had in 2024 een omzet van 6,8 miljard dollar. De NAVO kocht er de afgelopen tien jaar voor tientallen miljoenen euro's aan defensiematerieel zoals munitie en antiraketsystemen. Dit bedrag ligt volgens FTM mogelijk nog veel hoger, omdat veel contracten niet openbaar worden gemaakt.

De NAVO heeft het besluit genomen vanwege "ernstige beschuldigen waaruit blijkt dat Elbit zich mogelijk schuldig heeft gemaakt aan strafbare praktijken, waaronder onregelmatigheden bij de toekenning van contracten", staat in een document dat de onderzoeksjournalisten hebben ingezien.

Smeergeldzaak

De beschuldigingen hangen samen met een omkoopschandaal waar het NATO Support & Procurement Agency (NSPA) in is verwikkeld. Dat NAVO-agentschap gaat over de defensieaankopen van de 32 landen die lid zijn van het bondgenootschap. Defensiebedrijven zouden (oud-)medewerkers van NSPA miljoenen euro's smeergeld hebben betaald om daarmee NAVO-contracten binnen te halen.

Het Israëlische bedrijf zou onder meer nauw contact hebben gehad met de Italiaan Eliau E. Tegen hem is een internationaal arrestatiebevel uitgevaardigd. E. runt meerdere advieskantoren en zou Elbit aan NAVO-contracten hebben geholpen. De consultant wordt verdacht van deelname aan een criminele organisatie en omkoping.

Eliau E. zou ook contact hebben gehad met de Belgische hoofdverdachte in het corruptieonderzoek, Guy M. Deze Belg werkte voor Defensie in eigen land en heeft ook voor het NSPA gewerkt. Hij heeft volgens het Openbaar Ministerie in België voor bijna 2 miljoen euro aan smeergeld ontvangen in ruil voor contracten. M. wordt verdacht van deelname aan een criminele organisatie, corruptie en witwassen.

In mei werd ook de Rotterdammer Hans de J. opgepakt, die jarenlang verantwoordelijk was voor de inkoop van munitie voor de Nederlandse defensie. Hij zou zich in 2023 hebben laten omkopen door defensiebedrijven. NAVO-secretaris-generaal Rutte zei eerder over het corruptieonderzoek dat "de onderste steen boven moet".

Munitie voor Oekraïne

Omdat Elbit Systems meerdere lopende contracten heeft met het NSPA, treft de NAVO-maatregel de toevoer van wapens naar het bondgenootschap. Volgens FTM-journalist Jesse Pinster gaat het met name om munitiecontracten, bijvoorbeeld materiaal dat wordt aangeschaft om aan Oekraïne te geven.

Andere contracten van het Israëlische defensiebedrijf, die geen rol spelen in het corruptieonderzoek, worden niet geraakt door het opschorten van de samenwerking. Het staat lidstaten van het bondgenootschap vrij om zelf nog wel zaken te doen met Elbit.

Het bedrijf stelt in een verklaring aan de vier media geen commentaar te kunnen geven op hun berichtgeving, omdat het er niets van weet.

Gemeenten zoeken naarstig naar manieren om geweld tegen vrouwen tegen te gaan. Steeds meer gemeenten willen dat centraal aanpakken. Bijvoorbeeld met een steunpunt van Filomena, waar artsen, advocaten, hulporganisaties en politie onder één dak zitten. Slachtoffers kunnen daar zonder verwijzing binnenlopen en hun verhaal in één keer kwijt. Vervolgens kan er gericht actie worden ondernomen.

Als vrouwen (en een enkele man) hulp zoeken tegen geweld, belanden ze nu vaak in een versnipperd landschap. Het is meestal aan het slachtoffer zelf om bij de juiste instanties te komen.

Filomena startte in 2020 in Rotterdam naar aanleiding van de moord op de 16-jarige Hümeyra. "Het kan niet dat een jonge vrouw zo vaak om hulp vraagt, en niemand een totaalbeeld heeft", zegt manager Tanya Hoogwerf.

Gaten van het systeem

De formule van Filomena blijkt succesvol: het concept werd vorig jaar uitgebreid naar Groningen en in oktober naar Tilburg. "Mensen zijn wanhopig op zoek naar hulp", zegt Hoogwerf. "Wij hebben alle kennis in huis."

De casus van het slachtoffer wordt besproken door de aangesloten instanties. Vervolgens wordt een hulpplan opgesteld. Daarbij wordt gekeken naar de juridische en medische kant van een zaak en naar de gewenste psychische hulp. Met alle betrokkenen wordt gesproken en iedereen kan hulp krijgen, ook de geweldpleger. "Zo doorbreek je patronen", zegt Hoogwerf.

Orange the World

Tot overmorgen is Orange The World bezig, een jaarlijkse campagne waarin aandacht wordt gevraagd voor geweld tegen vrouwen.

Uit cijfers blijkt dat 1,3 miljoen Nederlanders van 16 jaar en ouder in 2024 slachtoffer werden van huiselijk geweld.

Elke acht dagen wordt in Nederland een vrouw gedood, vaak door een partner of ex. In veel gevallen gaat er een langere periode van dwingende controle aan vooraf. Dat patroon wordt door slachtoffers zelf niet altijd herkend en door de omgeving ook niet.

Waarschuwingssignalen

Een voorbeeld daarvan is Marian Stoppelenburg. Haar 30-jarige dochter Sandra werd in mei vorig jaar vermoord door haar partner. Achteraf herkende Stoppelenburg een hoop waarschuwingssignalen. En achteraf kwam ze er ook achter hoe moeilijk het is voor slachtoffers om hulp te zoeken. "De meeste vrouwen treden niet naar buiten en blijven opgesloten in een cirkel van geweld", zegt ze.

De man van Sandra had eerder drie maanden in de gevangenis gezeten vanwege mishandeling. "Dat hielp niet", zegt Stoppelenburg. "Een paar maanden later werd ze vermoord."

Volgens Stoppelenburg is het te prijzen dat er hulppunten ontstaan zoals Filomena. "Het is mooi dat bij Filomena ook hulp wordt gegeven aan de geweldpleger. Want daar ligt de ultieme oplossing. Maar ook de allermoeilijkste."

Slachtoffers van geweld weten het centrum te vinden: in Rotterdam, Groningen en Tilburg hebben zich sinds de opening honderden mensen gemeld. Het overgrote deel van hen is vrouw.

"Er komen zelfs mensen uit Overijssel en Limburg", zegt projectleider van Filomena Groningen Regilio Soerjaman. "Daarom is het goed als er meer hulppunten komen, zodat iedereen in de eigen buurt terechtkan."

Alles onder één dak

Ook in Amsterdam opent volgend jaar een Filomena zijn deuren. In Dordrecht en Den Haag zijn moties aangenomen om ook daar te onderzoeken of een Filomena mogelijk is. Andere steden waar wordt nagedacht over de komst van Filomena zijn Breda en Arnhem.

De provincie Drenthe maakte onlangs 750.000 euro vrij voor een steunpunt tegen femicide. Dat komt waarschijnlijk in Assen en na een proefperiode van drie jaar ook op andere plekken in de provincie.

Hoewel de steunpunten zich bevinden in steden, bedienen ze ook de regio, zegt Hoogwerf. "Als we twaalf Filomena's zouden hebben in Nederland, zijn we landelijk dekkend."

Al dagen rijden auto's toeterend door de straten van de Syrische hoofdstad Damascus. Kinderen hangen uit het raam of zitten op het dak en wapperen met de nieuwe Syrische vlag. Er klinkt muziek en grote groene posters beelden de dag van de bevrijding uit. Voor veel Syriërs is het eerste jaar na de val van Assad voorbijgevlogen.

"Ik kijk terug op dit jaar met gemengde gevoelens. Nadat ik jarenlang verdoofd was door de dictatuur werd ik plotseling extreem gelukkig, waanzinnig bezorgd, en zó verward. Ik kan het allemaal maar moeilijk bevatten", zegt Dana, die met haar kinderen vanuit Aleppo een lang weekend naar Damascus is gekomen om bevrijdingsdag te vieren.

'De ezel is voor altijd weg'

"Ik ben niet zomaar blij, ik ben ontzettend, waanzinnig blij", zegt Razan die met haar gezin over de markt loopt, met een grote vlag in de hand. "Het is een droom die uitkwam, die ezel is voor altijd weg." Razan komt uit een zwaar getroffen wijk van Damascus. Ze raakte haar huis kwijt, een deel van haar familie verdween in de martelgevangenissen van Assad.

Nog altijd is ze, net als zoveel andere Syriërs, op zoek naar antwoorden. Maar gerechtigheid laat op zich wachten, daders lopen vaak nog vrij rond. De trauma's en angst zitten diep en professionele hulp om dit alles te verwerken is er niet. Maar vandaag wil Razan feest vieren, al voelt het net als voor veel anderen, bitterzoet.

Op de markt doen de souvenirs met de nieuwe Syrische vlag erop het goed. De sokkencollectie waar Bashar al Assad met lange nek, flaporen en de tekst 'wat een ezel' of 'drugskoning' op afgebeeld staat, laat menig voorbijganger nog altijd glimlachen. Hier weten ze maar al te goed dat dit een jaar en een dag geleden levensgevaarlijk was geweest.

Vooral Syrische minderheden hebben een zwaar jaar achter de rug. Gijzelingen en moordpartijen waarbij duizenden mensen zijn gedood alsof er van het bloedige verleden niets is geleerd. Alles bij elkaar ervaart lang niet iedereen vandaag als een feestelijke dag. Heel wat mensen zijn afwachtend, voelen zich ongemakkelijk of onveilig. Ze wachten op de beloofde veranderingen en vragen zich af wanneer die komen.

"Heb je wapens bij je", vraagt de bewaker als we het terrein van de Syrische televisie oprijden. Hier worden nu totaal andere nieuwuitzendingen gemaakt. "Ik noem het een journalistieke revolutie", zegt Yaman Zeidan, hoofd communicatie. "Hier deden ze niet aan journalistiek. Ze toeterden de ideeën van Assad de wereld in."

Er is in dit land in transitie grote behoefte aan een betrouwbare nieuwsbron. Er zijn veel geruchten, nepnieuws en allerlei werkelijkheden die naast elkaar lijken te bestaan. Iedereen heeft zijn eigen socialemediabronnen, hoort geruchten van familie en buren en interpreteert de onzekere situatie op een eigen manier.

Vertrouwen

"Er zijn duizenden profielen op sociale media die nepnieuws en geruchten verspreiden met als doel het land te destabiliseren. Ons voornaamste doel is nu dat het publiek volledig vertrouwen krijgt in de Syrische media. Dat vertrouwen winnen we door de inhoud en het nieuws waarvan we verslag doen", zegt Jamil Srour, hoofd nieuws.

Een jaar geleden kwam hij vanuit Idlib naar Damascus, sinds mei zenden ze uit vanuit de oude studio. Srour: "We vormen een brug tussen de mensen en de regering." Ze zijn hier zeer te spreken over de kritische vragen die ze ministers tegenwoordig kunnen stellen.

Vrijheid om je kritisch uit te spreken voelt als een bevrijding, maar tegelijkertijd leeft een groot deel van de Syriërs onder de armoedegrens en is de werkloosheid enorm. Elektriciteit is er sporadisch en stromend water noemen velen een luxe. De wederopbouw is op veel plekken nog nauwelijks begonnen. Grote delen van het land zijn onbewoonbaar en liggen in puin.

"Hier kun je helaas nog niet beginnen, overal liggen mijnen en niet geëxplodeerde munitie", zegt Mohammad Alaaty, die we vorig jaar december ontmoetten in Jobar, een verwoeste buitenwijk van Damascus. Lopend door de puinhopen van zijn buurt doet hij zijn best de positieve dingen te benadrukken.

Sancties opheffen

"Moet je eens zien, de wegen hebben we tenminste aangeveegd en kijk: hier hebben we een elektriciteitskabel geregeld zodat er 's avonds wat straatverlichting is." Niemand kan in Jobar wonen maar het afgelopen jaar putte hij kracht uit de hoop die hij heeft dat hij ooit weer terug kan keren naar zijn geliefde wijk.

"In 2026 zal het écht beginnen. Als de sancties worden opgeheven kan de internationale gemeenschap makkelijker zaken doen met Syrië. Dan kunnen de bouwmaterialen komen en dan gaan we werkelijk aan de slag. Wij Syriërs houden van ons land; ik zal niet rusten voordat ik hier weer zal wonen."

Bekijk hier de video van een jaar een geleden met Alaaty: